Φοβάται ο Γιάννης το θεριό; ή το θεριό το Γιάννη;

Αφορμή για το άρθρο το οποίο θα αναρτήσουμε προσεχώς στο blog μας αποτέλεσε η ανακοίνωση της Γ.Α.Δ.Α. στο επίσημο site του Αρχηγείου (www.astynomia.gr) κάτω από το σύνδεσμο : Ανακοίνωση 

Το σημείο στο οποίο θα σταθούμε είναι το ότι:

" Οι αστυνομικοί εκτελούν τα καθήκοντά τους σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο, χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς και κυρίως χωρίς φοβικά σύνδρομα." .


Για το πρώτο είμαστε σίγουροι χωρίς καμία αμφιβολία. Στις περιπτώσεις μάλιστα που κάποιοι λίγοι εκ του συνόλου των αστυνομικών επιλέγουν να μην το εφαρμόσουν, κρίνουμε ότι υπάρχουν οι απαραίτητοι ελεγκτιτικοί μηχανισμοί της υπηρεσίας (έλεγχος διοίκησης, υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων κ.λ.π.) προκειμένου να αποδοθούν οι κατά περίπτωση ευθύνες σε αυτούς τους αστυνομικούς.

Αυτό όμως το οποίο σκοπεύουμε να σχολιάσουμε περί του αντιθέτου είναι το δεύτερο τμήμα της φράσης, το οποίο αναφέρεται στον "φόβο των αστυνομικών" κατά την διάρκεια εκτέλεσης των καθηκόντων τους.

- Αλήθεια ο Έλληνας αστυνομικός αισθάνεται θεσμικά κατοχυρωμένος πρώτα για τον εαυτό του ως δημόσιος λειτουργός, πριν να βγει και να εφαρμόσει στη συνέχεια τους νόμους του κράτους και στους υπόλοιπους πολίτες;

- Ποια είναι τα νομικά εχέγγυα τα οποία του διασφαλίζουν την σωματική του ακεραιότητα, όσο επίσης και την προστασία των προσωπικών περιουσιακών του στοιχείων κατά τη διάρκεια ή μετά από την εκτέλεση των καθηκόντων του;

- Υπάρχουν περιπτώσεις με περιστατικά αντεκδίκησης σε βάρος συναδέλφων οι οποίοι επέλεξαν να προτιμήσουν το κόστος της "δράσης" από το να τηρήσουν στάση "αδράνειας" ;

- Μήπως σε αυτό το περιβάλλον το οποίο διαμορφώνεται γύρω μας, ο αστυνομικός "πειθαναγκάζεται" από τις κρατούσες συνθήκες να περιορίσει τη δράση του κατά την διάρκεια εκτέλεση των καθηκόντων του;

Η απάντηση μας σύντομα στη διάθεσή σας...